Η λάφτα ή, όπως είναι αλλιώς γνωστό, το πολίτικο λαούτο, είναι το όργανο που προϋπήρχε από το ούτι στην Οθωμανική μουσική, αλλά εξέλειψε σχεδόν εντελώς κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα. Σε αντίθεση με το ελληνικό λαούτο, το πολίτικο, λόγω των μετακινούμενων μπερντέδων ανήκει στα ασυγκέραστα όργανα. Μικρότερο σε μέγεθος και χαμηλότερο σε ένταση από το λαούτο του ελλαδικού χώρου, παίζεται με πένα-φτερό και οι χορδές του είναι 3 διπλές και μία μονή.

Ο βραχίονας κατασκευάζεται από έβενο, το σκάφος κατασκευάζεται από μαόνι, καρυδιά, κελεμπέκι, παλλύσανδρο και μουριά και το καπάκι από πεύκο.

Η μουσική του έκταση είναι 2 οκτάβες και δύο νότες (2½). Τα συνήθη κουρδίσματα είναι: ΛΑ-ΡΕ-ΛΑ-ΡΕ, και ΛΑ-ΡΕ-ΣΟΛ-ΝΤΟ. Είναι ένα όργανο που συναντάται στην αστική λαϊκή μουσική της Κωνσταντινούπολης, κυρίως ως όργανο μελωδίας αλλά και συνοδείας.

Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια παραδοσιακών οργάνων, η οποία χαρακτηρίζεται από τον προσανατολισμό της στην Ελληνική Παραδοσιακή μουσική και όχι μόνο. Με κοινό ρεπερτόριο και μεθοδολογία, μιας και αποτελεί μέρος της παραδοσιακής ορχήστρας, με κοινό θεωρητικό υπόβαθρο που πηγάζει από τη θεωρία της Βυζαντινής μουσικής. Η μουσική στην οποία αναφέρεται είναι εντός και εκτών συνόρων της Ελληνικής επικράτειας. Το πολίτικο λαούτο επηρεασμένο στο παιξιμό του από το ούτι και τον ταμπουρά, συμπληρώνει με καθοριστικό τρόπο με το σολιστικό και συνοδευτικό του χαρακτήρα την παραδοσιακή ορχήστρα.

Τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία, έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για αυτό το υπέροχο και εξαιρετικά ευέλικτο όργανο. Σήμερα, ειδικά στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί παίχτες της λάφτας από τους οποίους οι σημαντικότεροι είναι αναμφισβήτητα ο Περικλής Παπαπετρόπουλος και ο Σωκράτης Σινόπουλος. Οι δυο αυτοί νέοι δάσκαλοι του οργάνου δίνουν συχνά συναυλίες ντουέτο λάφτα στις οποίες μπορεί κανείς να διακρίνει καθαρά τις δυο τόσο διαφορετικές αλλά ταιριαστές προσεγγίσεις τους στο όργανο.

Πηγή: odioditikisellados.gr