Μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού Ι

Μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού

Θεωρία και πράξη Ι

Κάθε πολιτισμική πρακτική με το πέρασμα του χρόνου διαφοροποιείται σε επίπεδο μορφής και λειτουργίας, ανάλογα με τις εκάστοτε οικονομικές, πολιτικές ή κοινωνικές ανάγκες και αλλαγές. Έτσι, και στην περίπτωση του ελληνικού παραδοσιακού χορού, η μετάβασή του από την παραδοσιακή κοινότητα στη «νόθα» αστικοποίηση, δηλαδή στη βιομηχανική επανάσταση όπως αυτή πραγματοποιήθηκε στην Ελλάδα, συνδέεται με τη «δεύτερη» ύπαρξή του. Συνδέεται δηλαδή με το γεγονός ότι δεν συνιστά πια αναπόσπαστο και οργανικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού, αλλά έλκει το ενδιαφέρον μεμονωμένων ατόμων. Στην περίπτωση αυτή, οι μετασχηματιστικές διαδικασίες των κοινωνικών δομών, συνοδεύονται και από μετασχηματιστικές διαδικασίες εκμάθησης του χορού που πια συνδέεται και με αίθουσες διδασκαλίας σε σωματεία, συλλόγους, δήμους, σχολεία και πανεπιστήμια κ.ά. Η εκμάθηση αυτή υπόκειται στις αρχές που διέπουν κάθε εκπαιδευτική διαδικασία και αφορά σε όλες τις παραμέτρους μιας εκπαιδευτικής διαδικασίας π.χ. δάσκαλος, μαθητής, διδασκαλία, μάθηση, επικοινωνία κ.ά. Στη βάση αυτή τοποθετείται και η συζήτηση περί μεθόδων διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού.

Η συζήτηση αυτή στον ελληνικό παραδοσιακό χορό έχει μέχρι τώρα περιστραφεί γύρω από ένα σύνολο μεθόδων με τις περισσότερες να αφορούν τα υλικοτεχνικά στοιχεία του χορού, ενδεχομένως, με βάση το γεγονός ότι ο χορός συνιστά πρώτιστα μορφή. Και αυτό διότι, παρά την αναμφισβήτητη σπουδαιότητα όλων των διαστάσεων ως προς τη συνολική αντιμετώπιση του ελληνικού παραδοσιακού χορού τόσο ως βιολογικού και πολιτισμικού φαινόμενου, όσο και ως χορευτικής πράξης, αλλά και χορευτικού γεγονότος, η γνώση των υλικοτεχνικών στοιχείων του δεν παύει να αποτελεί το πρώτο επίπεδο στην εκπαιδευτική διεργασία εκμάθησής του στο πλαίσιο της ‘δεύτερης’ ύπαρξής του. Από τις μεθόδους διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τη χρήση του συνόλου των υλικο-τεχνικών στοιχείων του, έχει αποδειχτεί ότι αυτή που έχει τα καλύτερα αποτελέσματα είναι η μέθοδος των κοινών κινητικών μοτίβων. Μια εξελιγμένη εκδοχή αυτής, συνιστά η μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας στην οποία θα αναφερθούμε στο πλαίσιο του Κύκλου αυτού. Ο Κύκλος αυτός που φέρει τον τίτλο «Μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού: θεωρία και πράξη» έχει ως διττό σκοπό: αφενός να παρουσιάσει αναλυτικά τη μέθοδο αυτή (τη λογική της και τα στάδιά της) και αφετέρου να την εφαρμόσει σε ποικίλες χορευτικές παραδόσεις, το υλικό των οποίων προέρχεται από επιτόπιες έρευνες. Στόχος είναι να αναδειχθεί ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης και διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού.

Επιστημονικοί σύμβουλοι

  • Βασιλική Κ. Τυροβολά, Ομότιμη Καθηγήτρια στη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Ε.Κ.Π.Α.
  • Μαρία Ι. Κουτσούμπα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στη Σχολή Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Ε.Κ.Π.Α.

1ο Μέρος

Η μορφή αποτελεί σημείο αναφοράς στενά συνυφασμένο με τη σύγχρονη κοινωνία, εφόσον «συνέχει» –επί δύο αιώνες– την ιστορία της φιλοσοφίας, της αισθητικής και της τέχνης με τόσο άμεσο τρόπο που είναι αδύνατον να αμφισβητηθεί ο ρόλος της στη διαμόρφωσή τους. Παράλληλα, «συνέχει» και την ιστορία του χορού όπου με δεδομένη τη σημασία της, η μορφή εκλαμβάνεται άλλοτε ως αυτονόητη και καθόλου προβληματική και άλλοτε ως πρόβλημα καθεαυτό όπου η ενασχόληση με αυτήν αποκηρύσσεται ως αισθητισμός ή φορμαλισμός.

Η παρουσίαση έχει στόχο τη διαπραγμάτευση της μορφής και, ειδικότερα, της μορφής του χορού, υπό τους όρους των θεωριών του φορμαλισμού, του γλωσσο-λογικού φορμαλισμού και της δομομορφολογίας, αντιμετωπίζοντας το χορό ως ιστορικό και πολιτισμικό φαινόμενο, πολιτισμικό προϊόν και είδος τέχνης. Αναφέρεται σε δοκιμασμένες προσεγγίσεις και μεθόδους, συνοψίζει την ερευνητική τους αφετηρία και κατάληξη και αναδεικνύει την εφαρμογή τους στο πεδίο μελέτης της μορφής και της διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού.

Στο πρώτο σεμινάριο του Κύκλου «Μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού: θεωρία και πράξη» παρουσιάζεται αναλυτικά η μορφολογική μέθοδος διδασκαλίας (η λογική και τα στάδιά της) και θα εφαρμοστεί σε ποικίλες χορευτικές μορφές από όλη την Ελλάδα με βάση τα δύο βασικά δομικά σχήματα του ελληνικού παραδοσιακού χορού, το «στα τρία» και το «στα δύο», καθώς και τον συνδυασμό αυτών.

Με αυτόν τον τρόπο, μέσα από ενδεικτικά παραδείγματα εφαρμογής της σε χορούς από όλη την Ελλάδα, θα καταδειχθεί η εφαρμόσιμότητά της και θα αναδειχθεί ήδη από το πρώτο αυτό σεμινάριο ένας διαφορετικός τρόπος προσέγγισης και διδασκαλίας του ελληνικού παραδοσιακού χορού.

[vc_row][vc_column width=”1/6″][vc_facebook type=”button_count”][/vc_column][vc_column width=”1/6″][vc_googleplus][/vc_column][/vc_row]

Μοιράσου το με τους φίλους σου, Διάλεξε το δίκτυό σου!